قهر ، صدا و وفاداری

ست گادین 2018/4/7

ما اغلب یکی از این دوتا رو انتخاب می‌کنیم : گفتگو یا قهر .

موقع دیدن آگهی بازرگانی ، اگه ما از برندی خوش مون نیاد ، اونو نادیده می گیریم .این انتخاب ما بین موندن یا ترک کارفرمایان ، فروشندگان و ارگانهاست که برای اونها توجه و اسپانسر به ارمغان میاره .

گاهی مردم ، بجای قهر و ترک کردن ، گفتگو می کنند .

بیشترِ عمر من ، صرف این شده که نشون بدم  بزرگترین فرق دولت و اقتصاد همینه ؟

در بیشتر موارد ، دولت عموماً میز مذاکره رو ترک کرده .اگه شما کشورتون رو دوست نداشته باشید ، می تونید ترک اش کنید ولی این کار فوق العاده مخربی هست . با اینحال شما هنوز عضوی از اجتماع هستید و کسی به بی تفاوتی یا تنفر شما رای نمیده .

وقتی شما توان خروج نداری ، سیستم سرمایه داری انتخاب کارآمدی در اختیارت نمیذاره . اگه امکان خروج نداری و مجبور به مصرف چیزی هستی ، در واقع مشتری نیستی چون از داشتن صدا محروم هستی .

در یک دولت کارآمد ، حق داشتن صدا برای کسانی که امکان خروج ندارند ، یک اصله .

یک دموکراسی که خوب کار می کنه ، درها رو برای مردم باز می کنه  تا اونها شنیده بشند و اقداماتی انجام بشه .

موضوع داشتن صدا .

وفاداری همون نوسانات عاطفی هست که بشکل گفتگو ظاهر میشه ، اونم درست وقتی که امکان قهر کردن رو هم داریم .

وقتی مشتری های وفادار باشما گفتگو می کنند ، چطور جواب شون رو می دید ؟ وقتی اونا به شما شانس حرف زدن میدند ولی شما از گفتگو صرفنظر می کنی ، هزینه اش چیه ؟

من چندین بار تجربه ی اینو داشتم که وقتی صدای من شنیده نمیشه ، تصمیم گرفتم بجای گفتگو ، براحتی قهر کنم .

داشتن صدا ، به اصطلاح بیان یک نوع وفاداریه . داشتن صدا صرفاً بمعنی انتقاد کردن نیست بلکه به منزله ی مشارکت کسی هست که در عین حالی که گزینه ی قهر کردن رو داره ولی به جاش گفتگو رو انتخاب می کنه .