چرا افراد باهوش تا این حد، از پول و آزادی‌شان برای داشتن اندکی راحتی،
مایه می‌گذارند؟
ما همیشه همین کار را می‌کنیم. ما راه آسان را انتخاب می‌کنیم، یک میانبر
ساده یا یک معامله‌ی بدِ طولانی‌مدت را فقط به این خاطر برمی‌گزینیم که احساس می‌کنیم
راحت‌تر است.
دلیل‌اش اینست: «فکر کردن» به زحمت‌اش نمی‌ارزد.
بار شناختی (Cognitive
load) [بار شناختی یعنی میزان
حجم اطلاعاتی که حافظه‌ی کوتاه‌مدت، در یک لحظه می‌تواند نگهداری و پردازش کند. ظرفیت
حافظه‌ی کوتاه مدت محدود است و وارد‌کردن بیش‌ازحد اطلاعات(افزایش بار شناختی)، به
یادگیری بیشتر نمی‌انجامد. م] و حق انتخاب‌های بیش از حد، ما را له می‌کند.
هر روز هزار بار بیشتر از اجداد غارنشین‌مان اقدام به تصمیم‌گیری می‌کنیم.
این همه تصمیم‌گیری ما را فرسوده است و بیشتر از هر چیز، روایت تصمیم‌گیری‌های ضعیف‌مان
ما را اذیت می‌کند.
در طول سالیان متمادی، بازاریاب‌ها با پیشنهاد یک انتخاب شگفت‌انگیز، سعی
در کاهش «بار شناختی» ما داشته‌اند. هرچند که پیشنهادشان پوچ بوده باشد.
امروزه کافیست فقط یک دکمه را فشار دهیم. این کار بمراتب آسان‌تر است.
اگر می‌خواهید مردم متوقف شده و فکر کنند، باید دو کار انجام دهید: وعده
بزرگی بدهید و پای آن بایستید.
نظرات
ارسال یک نظر