صاحب یک ایده میتواند برای گسترش آن در هر زمان و مکانی، از یک نیروی
مقتدر و برتر بهره بگیرد. او با توسل به تبلیغات، رسانه و سایر اهرمها به هر ناشر،
شبکه یا کاندیدی اجازه میدهد تا با ضرب و زور و فریاد به فرهنگ رخنه کنند.
ولی اگر شما از این راه پیروی کنید، بشدت ناامید خواهید شد.
چون این سبکِ توسعهی ایدهها، پانصد سال است که در مورد «کتابها» صدق
نمیکند و در زمان حال نیز در «هیچ موردی» صدق نمیکند.
نحوهی پخش ایدهها از شخصی به شخص دیگر است؛ یعنی یک «گسترش افقی». زیرا
افراد وقتی در برابر ایدهای قرار میگیرند که برای آنها مهم است که آنرا به زبان
بیاورند، دربارهاش حرف بزنند یا به دوستان و همکارانشان اصرار کنند تا به آن ایده
توجه نشان دهند، آنها لحظهای برای گستراندن آن ایده تردید نمیکنند.
اگر بتوانید راهی برای جذب عدهای هوادارِ واقعی بیابید، آنها خودشان کار
را پیش میبرند و ایدهی شما را میگسترانند؛ البته نه بخاطر اینکه شما از آنها میخواهید
بلکه به این دلیل که خودشان با جان و دل میخواهند این کار را انجام دهند.
پس توانایی شما برای جمعآوری یک اقلیت از طرفداران متعهد، اساس قضیه را
تشکیل میدهد.
گسترش یک ایده توسط هوادارانش رخ میدهد نه از راه پول خرجکردن برای جذب
غریبه های بیشتر و بیشتر.
نظرات
ارسال یک نظر