ماراتنِ معمولی، همان دویدن
جمعی است.
یک خط شروع.
یک خط پایان.
روشی برای تعیین صلاحیت شرکت‌کنندگان.
یک مسیر.
ازدحام جمعیت.
و تاریخی مشخص برای تکرار
ماراتن در سال بعد.
اغلبِ شرکت‌کنندگان، هیجان‌زده،
پرانرژی و تحت‌تاثیر شور و نشاط جمع هستند.
یک نوع ماراتنِ تک‌نفره هم
وجود دارد که هر کس می‌تواند به‌تنهایی، در هر روزی از سال، کفش ورزشی بپوشد، از خانه
بیرون بزند و بعد از ۴۲ کیلومتر دوندگی برگردد. این نوع ماراتن
کمیاب است.
ارزشش را دارد که بدانیم،
وقتی پروژه‌ای خلق می‌کنیم، کسب و کاری راه می‌اندازیم یا آن را توسعه می‌دهیم، کار
ما اغلب شبیه ماراتنِ یک‌نفره است.
پس جای تعجبی هم ندارد که
کارمان بسیار سخت و دشوار باشد.
نظرات
ارسال یک نظر