آمارها به همان اندازه که
شفاف هستند، ناراحت‌کننده هم هستند.
مردم یک یا دو نسل قبل، بعد
از کار، ۵ تا ۷ ساعت در روز را صرف تماشای تلویزیون می‌کردند...
امروزه ظاهراً ما خیلی هوشمندتر
از گذشته‌ایم!
ما ۴ ساعت با گوشی‌های خودمان ور می‌رویم. شبکه‌های اجتماعی، رسانه‌های جذاب،
تصاویر احمقانه و فیلم‌های نتفلیکس...
مشکل ما بارِ شناختی است.[
بارِ شناختی (cognitive load) یعنی میزان حجم اطلاعاتی که حافظه کوتاه‌مدت در یک
لحظه می‌تواند نگهداری و پردازش کند. ظرفیت حافظه کوتاه‌مدت محدود است و وارد کردن
بیش از حد اطلاعات ( افزایش بارشناختی) به یادگیری بیشتر نمی‌انجامد. م]
سازندگان تبلیغات و کمپانی‌های رسانه‌ای، ما را چنان شستشوی مغزی داده‌اند
که باور کرده‌ایم در آخر روز، مغزمان فقط از عهده خوردن نوشیدنی و تماشای برنامه‌های
تفریحی ورزشی بر‌می‌آید. و اگر شما با یادگیری آموزش‌های دوران صنعتی مشکلی داشته باشید،
ممکن است که ناتوان و بی انگیزه قلمداد شوید.
و اما یادگیری چیست؟
یادگیری، پیوسته رشدکردن است.
یادگیری، بیش از آنچه انرژی را تحلیل ببرد، بر توان فرد می‌افزاید.
یادگیری مثل چرخ‌دنده‌هایی
پیش برنده است و اگر ما راه درست یادگیری را پیدا کنیم، کشف خواهیم کرد که بیش از آنچه
فکرش را بکنیم، زمان برای یادگیری داریم.
اگر شما همیشه کتابی در دست‌تان
باشد، وقتی هوس شبکه‌های اجتماعی را کردید، می‌توانید به آرامی لای کتاب را باز کنید
و نگاهش کنید.
تفاوت در اینجاست که هربار
گوشی‌تان زرزر می‌کند، شما به جای شتاب به سمت گوشی، به یاد کتاب خواهید افتاد.
نظرات
ارسال یک نظر