اگر یک جامعه مجزا (isolated community)با دسترسی به اینترنت درست کنیم، خیلی سریع، کیفیت زندگی در آنجا ارتقا
خواهد یافت. در زمان، صرفه‌جویی می‌شود و تحقیقات درباره‌ی راه‌حل مسائل، ارزش‌آفرین
خواهند شد. افراد با گروه‌های بزرگتری کانکت خواهند شد و این ارتباطات، به تولید، زایش
و یادگیری منتهی خواهد شد.
ولی به زودی، افراد آن جامعه،
شادمانی‌شان کمتر خواهد شد.
نه به خاطر اینکه وضعیت‌شان
بدتر می‌شود، بلکه به خاطر روایاتِ رسانه‌های غالب (dominant
media narratives) که ماموریت‌شان
ایجاد احساس نارضایتی یا ناکافی‌بودن در آنهاست یا اینکه از روی حسادت به اوضاع روبه‌راه
آن جامعه است.
یادمان باشد که هر بار، روایت
ماست که روایت اطرافیان‌مان را شکست می‌دهد.
️
نظرات
ارسال یک نظر