اول: نظرسنجی‌های آنلاین که
دسترسی به آنها آزاد است، اساساً دقیق نیستند، چون گروهی که برای پاسخ به سوالات‌شان
وقت می‌گذارند، نماینده جمعیت عمومی نیستند.
دوم: نظرسنجی مبتنی بر سرشماری
نباید شما را سردرگم کند. پژوهشگر تعدادی سوال را از گروهی تصادفی می‌پرسد و سپس جواب
آنها را به عموم مردم تعمیم می‌دهد. عموماً شما نیاز به سرشماری ندارید بلکه آنچه لازم
دارید، یک گروه از پاسخ‌دهندگان است که نمونه‌ای کوچک ولی جامع از کل اجتماع باشند.
اگر باور دارید که نیازمند
تحقیق از افراد بیشتر و بیشتری هستید، خطای بزرگی را مرتکب می‌شوید. دسترسی شما به
افراد بیشتر، فقط دقت نتیجه نظرسنجی شما را کم می‌کند، همین ( گزینه اول را دوباره
مرور کنید(
در دوره و زمانه آمار، بهترین
مورد استفاده سرشماری عبارت است از یافتن رابطه احساسات یک فرد با خود واقعی‌اش. پرسیدن
از هر شخص در رستوران که برای شام چه می‌خواهد بخورد یعنی یک سرشماری مفید! چون شما
می‌توانید پس از این پرسش، برای هر فرد دقیقا آنچه را که برای شام می‌خواهد سرو کنید.
سوم: نظرسنجی‌های ناشناس از
طریق ایمیل قابل ردیابی هستند و می‌توانید با خیال راحت شرکت کنید. فقط باید بدانید
که ممکن است پاسخ شما با بقیه حرکات شما در اینترنت ارتباط داده شود.
چهارم: پرسیدن سوال از یک
نفر، نحوه احساس او را نیز تغییر می‌دهد. این روش push poll نامیده می‌شود [ در انتخابات از طریق تماس تلفنی با
رای‌دهندگان و برای دستکاری ذهنیت آنها نسبت به کاندیداها استفاده می‌شود. م[
البته پرسیدن یک سوال تفکربرانگیز
مثل میزان رضایتمندی، می‌تواند در پاسخ ،سطح رضایت فرد را بالا ببرد!
دو مورد دیگر:
وقتی در آخر نظرسنجی از شما
خواستند که هر نظری دارید می‌توانید اضافه کنید، اصلا خودتان را به زحمت نیاندازید!
کسی نظرات شما را نخواهد خواند.
بهترین راه و تنها راه پی‌بردن
به آنچه مردم احساس می‌کنند پرسیدن از آنها نیست بلکه نگاه‌کردن به انتخاب آنهاست وقتی
بین «این» یا «آن» قرار می‌گیرند. واقعیت همین است و بس.
نظرات
ارسال یک نظر