مقایسه از سال ۱۹۶۰ تا به امروز:
خودروها کمی سریعتر، کمی ایمنتر،
بسیار باکیفیتتر و خیلی زیاد گرانتر شدهاند.
خانهها خیلی بزرگتر، کمی
بدرد بخورتر و بشدت گرانتر شدهاند. 
از آن طرف، تلویزیونها به
طرز چشمگیری بزرگتر، به طور باورنکردنی کاربردیتر، بسیار قدرتمندتر، به شدت قابل اعتمادتر
و خیلی ارزانتر شدهاند. شما با ۳۰۰ دلار میتوانید یک تلویزیون ۴۹ اینچ بخرید که در سال ۱۹۶۰ ، یک میلیون دلار خرج برمیداشت. 
چه اتفاقی رخ داده است؟ 
صرفنظر از ماشینهای الکتریکی
خودران، بقیهی خودروها اساساً همان چیزهایی هستند که بودند. به جز طراحی توسط کامپیوترها
و سرهمبندی که توسط رباتها انجام میشود.
صرفنظر از خانههایی با اجزای
پیشساخته (prefab edge cases)، بقیهی خانهها
هنوز هم به دست کارگران ماهر ساخته میشوند و این بنگاههای املاک هستند که بخاطر جیب
خودشان، قیمت آنها را بیش از حد افزایش دادهاند. 
ولی تلویزیونها یک جهش را
تجربه کردهاند. جهش از آنالوگ به دیجیتال. جهش از لامپ تصویر به نیمههادیهای جامد.
«قانون مور» دربارهی تلویزیونهای شما
صادق است ولی در قبال دو مورد از بیشترین خریدهای مردم (خودرو - خانه) سکوت کرده است. 
وقتی به کامپیوترها و شبکههای
ظاهر شده در صنعت نگاه میکنید، پیشبینی آنچه بعد از این رخ خواهد داد، آسان است.
نظرات
ارسال یک نظر