«این کارِ باارزش، مهم و درستی است. پس «باید» انجامش دهم.»
... جمله‌ای که قبل از انجام کاری، به خودمان
می‌گوییم.
البته بندرت این گونه است!
ولی ندرتاً به این «بایدها»
عمل می‌شود.
ما حالت قبلی‌مان را تغییر
نمی‌دهیم، مگر اینکه تحت فشار باشیم، در یک فعالیت گروهی قرار بگیریم یا حالت اورژانسی
از موقعیتِ خطر و یا طمع‌ورزی برای ما پیش بیاید.
ما شیفته‌ی چیزهای جدید و
موفقیت‌های کوتاه‌مدت می‌شویم. (حتی بیشتر از آن، از رنج‌های کوتاه‌مدت، گریزانیم(
رازِ انجام‌دادنِ کارِ درست، در ایجاد احساس ضرورت برای انجام آن است. حداقل دقیقاً در این برهه زمانی. [همه‌گیری کرونا.م ]
نظرات
ارسال یک نظر