استعداد، چیزیست که با آن به دنیا میآیید.
مهارت، چیزیست که آن را به دست میآورید.
مهارت محصول تعهد، تمرین و نظم شخصی است. مهارتِ
کسبِ مهارتها، امتیازی برای تمام عمر است.
بدون شک، تشویق کودکان به استفاده از استعدادهایشان،
یک مهارت است و هنوز هم...
آیا کودکی که در نقطهی وسط تیم والیبال قرار
میگیرد، همانی است که قدش بلند است یا آن کودکی است که با بیشترین پشتکار، تمرین کرده
و بیشترین میزانِ کارِ تیمی را انجام میدهد؟
آیا کودکی که در ریاضی نمرهی الف میآورد،
همانی است که به راحتیِ آبخوردن به سوالات آزمون جواب میدهد یا دانشآموزی است که
سوالات هوشمندانهای میپرسد و فرضیات را به چالش میکشد؟
آیا کسی که وارد یک دانشگاه محبوب میشود...
ایده را گرفتید.
لیدرها دربارهی توسعهی مهارتهای واقعی
حرف میزنند و مردم را به توسعهی همهی پتانسیلهایی که دارند تشویق میکنند.
ولی خیلی از اوقات، ما به جای این کار، دربارهی
مسیر کوتاهمدتی حرف میزنیم که چیزی شبیه شرطبندی روی یک استعداد خام است. البته
چیزی که شبیه یک استعداد خام باشد، ممکن است اصلاً استعداد نباشد.
احتمالش هست که ما بسادگی در میان یک هیجانزدگی
ناشی از برخورد اول از یک سو و قدرت تعهد، مشارکت و دوامآوری از سوی دیگر، دچار سردرگمی
شده باشیم.
نظرات
ارسال یک نظر