ما وقتی تحت‌نظر باشیم، متفاوت
رفتار می‌کنیم.
اگر یک دوربین به سمت دیگری
بگیرید، رو برمی‌گرداند. حدس می‌زنم به این خاطر به آن «گرفتنِ» عکس می‌گویم که یک
حالت دفاعی در سوژه‌ی عکاسی ایجاد می‌کند.
رسانه‌های اجتماعی، این وضعیت
را با شماره‌هایی که به Likeها و Friendها می‌دهند، بازهم بدتر می‌کنند. هر چند Likeها به این معنی نیست که کسی واقعا ما را می‌پسندد.
Friendها نیز به معنای دوستان واقعی ما نیستند.
طنز قضیه آنجاست که اغلب کسانی
که ما می‌خواهیم به آنها اعتماد کنیم یا با آنها مشارکت داشته باشیم، آنهایی هستند
که ژست نمی‌گیرند. آنها افرادی سازگار، خودمانی، متعهد، شفاف و یک‌رو هستند و تقلب
و دروغ در کارشان نیست.
روی حرفی که می‌خواهید بزنید،
هدفی که به دنبالش هستید و داستانی که می‌خواهید تعریف کنید، بیاندیشید و آن را بازگو
کنید. با تمام وجود و با صداقت کامل.
نیازی به ژست‌گرفتن نیست.
نظرات
ارسال یک نظر