اگر می‌خواهید نقش عقل و بلوغ را در عمل مشاهده
کنید، دنبال کسی (یا جامعه‌ای) باشید که قبل از آنکه خیلی دیر شود، بر روی زیرساخت
سرمایه‌گذاری می‌کند.
نکته‌ای که این بخش از کشورم را خیلی دوست‌داشتنی
می‌کند، آنست که قطارها کار می‌کنند، آب سالم است و مراکز بهداشت، رستوران‌ها را زیر
نظر دارند.
ولی در همین ۵۰ سال اخیر در دنیا، اندک جوامعی به اندازه‌ی کافی بر
روی حفظ سیستم‌های هوشمند سرمایه‌گذاری کرده‌اند. حال که کشور من، در چند روز پس از
طوفان، توان خود را از دست می‌دهد، ببینید در جاهای دیگر وضعیت چقدر وخیم‌تر است.
ما می‌توانیم در زندگی‌های شخصی‌مان، برای
سالهای سال روی یک اعتبار خاص یا کمی دانش‌اندوزی، سرمایه‌گذاری کنیم و بعد، روزی فرا
می‌رسد که می‌فهمیم که بی‌نیازیم. این همان ایده است:
ما باید درختان‌مان را بکاریم، قبل از آنکه
به سایه محتاج شویم و سیستم‌ها را اصلاح کنیم، قبل از آنکه آنها از هم بپاشند.
.
نظرات
ارسال یک نظر